Zgromadzone eksponaty nie muszą być kojarzone z czymś odległym, świadczą o tym charakterystyczne opisy przygotowane przez opiekunkę izby, panią Elżbietę Kostkę, w oparciu o relacje darczyńców. I tak np. porcelana z Chodzieży nie jest tylko estetycznym przedmiotem użytkowym, ale niesie ze sobą historię konkretnej rodziny i wcześniejszych właścicieli, a także rzucać światło na niełatwą przeszłość wsi, a nawet całego kontynentu.

Kolekcja zgromadzona jest na trzech poziomach wieży. Na parterze znajdziemy informacje dotyczące samych Kobułt i budynku kościoła wybudowanego w 1823 r. Na dwóch kolejnych przechodzimy od ogółu do szczegółu, oglądając narzędzia rolnicze, dewocjonalia, zdjęcia, ekspozycje poświęcone lokalnej OSP, szkole „tysiąclatce” oraz wiele różnych pamiątek, które można było do niedawna zobaczyć w domach okolicznych mieszkańców.

Co ciekawe, zadbano o uwiecznienie historii najnowszej, o czym świadczą maseczki szyte lokalnie w czasie pandemii Covid-19. Ostatni, czwarty poziom, nie został zagospodarowany, ponieważ prowadzą tam niemal pionowe schody. Niemniej jest to bardzo ciekawa przestrzeń, nie tylko ze względu na roztaczające się z wieży widoki, ale również ze względu na widoczne mocowanie dzwonu i oryginalnie zachowaną konstrukcję drewnianą.

Zarówno kolekcja, jak i same Kobułty są naprawdę godne polecenia. Zaznaczamy, że trzeba być uważnym, gdyż próżno szukać drogowskazów prowadzących do izby. Liczymy, że wkrótce się to zmieni.

Wstęp do izby jest darmowy. Wrażenia gwarantowane!